شیرِربانی حضرت میاں شیرمحمدشرقپوری علیہ الرحمۃ کاتعارف
حمد بیحد مر خُدائے پاک را
آنکہ ایماں داد مُشت خاک را
آنکہ در آدم دمیدہ رُوح را
داد از طُوفاں نجاتے نُوح را
آنکہ فرماں کرد قہرش با درا
تا سزائے داد قومِ عا درا
آنکہ لُطف خویش را اظہار کرد
بر خلیلش نار را گلزار کرد
آں خُداوندے کہ ہنگامِ سحر
کرد قومِ لُوط را زیر وزبر
چُوں عنایت قادرِ قیّوم کرد
در کفِ داؤد آہن موم کرد
با سلیماں داد ملک و سروری
شُد مطیع خاتمش دیو پری
ا
وست سُلطان ہرچہ خواہد اُو کند
عالمے را در دمے ویراں کُن
ہست سُلطانی مُسلم مروُرا
نیست کس را زہرۂ چُون وچرا
از زمینِ خُشک رویانَ گیاہ
آسمان رابے ستُوں دارد نگاہ
ہیچکس در ملکِ اُو انبازنے!
قولِ اُو رالحن نے آوازنے!
(شیخ فریدالدین عطارعلیہ الرحمۃ)